Քաղաքական պայքարն առաջին հերթին իրենից ենթադրում է քաղաքական միավորների կողմից առաջարկած ծրագրերի միջև ընտրություն: Այսպես է նորմալ պետություններում:
Նոր Հայաստանում քաղաքական պայքարը բառացիորեն տեղափոխվել է իրավական ոլորտ: Իշխող քաղաքական ուժն իրավապահների միջոցով հալածում է ընդդիմադիր քաղաքական ուժերին:
Եվ այս պարագայում քաղաքական ծրագրերից խոսելն ավելորդ է դառնում, քանզի բոլոր ճամբարների քաղաքական գործիչների զգալի մեծամասնությունը ներգրավված են իրավական գործընթացներում:
Մի կողմը «հարձակվում է», մյուսը` պաշտպանվում: Այսինքն, Նոր Հայաստանում քաղաքականություն մշակող և անցկացնող չկա: Տպավորություն է, որ Նոր Հայաստանի բոլոր ոլորտների քաղաքականությունը մշակվում է այլ պետություններում, իսկ պետության տարածքն օգտագործվում է իբրև իրավական մենամարտերի անցկացման ամֆիթատրոն:
Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ